ارتقا کیفیت زندگی و محیط با مطالعه و طراحی بر روی فضاهای پیاده راه ها با کاربردهای خاص

بی توجهی به ارتقاء کیفیت زندگی و نادیده گرفتن حضور پیاده در شهر به عنوان عامل اصلی سر زندگی محیط شهری، سبب شکل گیری فضاهایی مردم گریز در ساختار شهری شده است. که محیطی پاسخگو در برابر رفتارهای شهروندی و نیاز آن ها نمی باشد. افزایش کیفیت محیط باعث افزایش احساس خوشایند شهروند از حضور در محیط می شود. پیاده راه به عنوان مسیر مخصوص پیاده نقش موثری در این زمینه دارد، افزایش کیفیت محیط پیاده راه سبب افزایش رضایت شهروندان و حضور بیشتر آن ها در محیط می شود. در دهه های اخیر این موضوع مورد توجه پژوهشگران رشته های مختلف از جمله روانشناسی، جامعه شناسی، طراحی شهری و شهرسازی قرار گرفته است. در این پژوهش با پرداختن به موضوع از دیدگاه طراحی صنعتی به عنوان یکی از رشته های تاثیرگذار در این زمینه، سعی بر آن است که مولفه های موثر در ارتقای کیفیت محیط و زندگی پیاده راه شناسایی و راهکارهایی در این زمینه ارائه شود. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی بر اساس نتایج حاصل از اطلاعات جمع آوری شده در ارتباط با موضوع، در پیاده راه آستانه ی حضرت معصومه (س) در شهر قم، به عنوان نمونه ی مطالعاتی، صورت گرفته است. با انجام مصاحبه و پرسشنامه از کاربران محیط به بررسی ادراک آن ها از محیط و شناخت مشکلات و نیازهای آن ها پرداخته و با توجه به نتایج بدست آمده و نتایج حاصل از مشاهده و بررسی محیط، نوع محصول جهت طراحی در بخش عملی پژوهش انتخاب شده است. در این بخش که با روش 5w انجام شد با در نظر گرفتن فاکتورهای ارتقای کیفیت محیط که در قسمت تئوری پژوهش بدست آمده، طراحی محصول انجام گرفت. طراحی مبلمان محیط متناسب با هویت مکان و با هدف ارتقاء کیفیت محیط زندگی می تواند یکی از موارد تاثیرگذار بر آن باشد، اما رسیدن به محیطی با کیفیت نیازمند همکاری متخصصان رشته های مختلف و مرتبط با آن است. در این صورت می توان با در نظر گرفتن جنبه های مختلف به طراحی محیطی پرداخت که با نیاز شهروندان تعاملی شایسته برقرار کند و با ایجاد حس تعلق و رضایت در آن ها سبب حضور بیشتر آنان در شهر شود.